Op aanvraag van Maaike, beheerder van de facebookpagina van de Tamaskan, heb ik een blog geopend om wat te schrijven over Aydin over hoe hij het bij ons doet.
Normaal gesproken ben ik niet zon blogger, maar ik zal mijn best doen om zo nu en dan wat nieuwe updates te plaatsen :)

Aydin is sinds 04-08-2013 bij ons in de roedel gekomen. Aydin is sinds de eerste kennismaking bij ons thuis met de roedel de beste maatjes met onze Takoda, een reu van de zelfde leeftijd. Ze zijn zo gewaagd aan elkaar en de klik tussen die twee is zo groot dat ze sindsdien elkaar niet meer alleen laten en de hele dagen en soms ook wel eens in de nacht samen aan het spelen zijn.

Aydin had last van verlatingsangst die zo nu en dan bij ons ook nog wel aanwezig was wanneer ik de honden alleen liet op de speelweide. Hij had er een beetje moeite mee om mij zien weg te gaan, maar al gauw had Aydin het in de gaten dat er nog 8 andere waren, dat hij niet alleen was en dat het juist leuk is om dan lekker te gaan spelen in plaats daarvan zijn tijd te verdoen door zielig bij het hekwerk te gaan piepen. Sindsdien heeft hij geen last meer van zijn verlatingsangst.

Na eerst een paar weken gewend te zijn aan de roedel, ons, de regels en dagritme, ben ik begonnen met het harnasbreken van Aydin zodat hij het seizoen van 2013/2014 mee kon lopen als een sledehond. Ik ging Aydin laten wennen om een trekharnas aan en uit te doen. Toen hij het niet meer zo vreemd vond dat er wat meer bij kwam kijken dan alleen een halsband om doen liet ik hem een poosje in de harnas rond lopen op de speelweide. Even laten wennen aan het idee dat hij iets aan had en dat er iets over zijn rug zit. Doordat hij ondertussen flink beloond werd en kon spelen met de rest was hij al snel vergeten dat hij de harnas aan had.
Hierna ben ik begonnen met de bandtraining. Aydin kreeg aan zijn harnas een band aan vast gemaakt die hij moest gaan trekken. Doormiddel van er naast te gaan lopen en veel te belonen wanneer hij de band mee trok leerde hij dat hij iets achter zich had hangen.
Dit was in het begin heel vreemd voor hem en hij snapte echt niet waarom dat ding hem volgde haha maar oefening baart kunst en al gauw sleurde hij de band over de weide mee haha
Het was tijd voor de volgende stap!
Aydin ging samen met Takoda, Amaguq en Lazul een keer in de avond mee naar het bos om daar te gaan canicrossen. Patrick ging voorop lopen met Takoda en Amaguq. Dan had aydin iets om op te jagen en er achter aan te lopen. Nou...na even de onzekerheid eraf gelopen te hebben had hij het in de gaten wat de bedoeling was...al gauw trok hij samen met Lazul mij netjes door het bos heen. Lazul, mijn leidhond, corrigeerde hem netjes wanneer dit nodig was en liet hem zien wat 'haw' en 'gee' was door hem rustig mee te trekken naar links en hem zachtjes tegen het lichaam aan te duwen als we naar rechts moesten. Wanneer Aydin even afgeleid was kreeg hij een kontje van Lazul of trok Lazul even iets aan de neklijn zodat Aydin weer de aandacht had bij het vooruitkijken en doorlopen. 

14-09-2013: Eerste training van het sledehondenseizoen;
Het is zover! De temperaturen zijn gedaald en het is eindelijk na de zomerstop weer mogelijk om te gaan trainen. De kids stonden te springen en te joelen toen ze eindelijk na zon lange tijd de quad en de lijnen weer zagen.
Aydin daar en tegen snapte er helemaal niks van waarom dat de rest zo opgefokt was, mja als zij zo erg blij zijn dan zal er wel een goede reden voor zijn en dan doe ik wel gewoon mee, dacht hij. Dus Aydin ook joelen, mij aankijken van mag dit? ik snap het niet, maar je bent vast iets leuks aan het plannen...kijkt naar de roedel...en begon weer mee te joelen.
Tijdens het inlijnen in het bos waren de kids heerlijk opgefokt. Aydin werd in het team gezet naast zijn maatje Takoda. Beetje nerveus en onzeker keek hij omzich heen. "Wat is hier de bedoeling van vrouwtje? Ik zit vast aan een neklijn en me kont kan ook geen kant op en er staan zowel voor als achter mij allemaal gekken te springen en te joelen!"
Ik zat op de quad, alle remmen erop en de noodlijn vast aan een boom. Kriebels in de buik van de kick van de eerste training van het seizoen, grote glimlach op mijn gezicht...Ik schreeuwde; KLAAAAR!!! Kids die nog harder gingen joelen en hard naar voren begonnen te trekken, koppen van de honden waren vooruit gericht...Noodlijn los...handrem los...dan tegelijkertijd dat de voetrem los ging schreeuwde ik; GOOOOO GO GO!!!!
En daar gingen we...stilte in het bos...Het enige wat je hoorde was het gehijg van de honden, hun poten die aan het afzetten waren op de bospaden en de wielen van de quad over de bladeren en stokjes.
Wat een kick! Uit enthousiasme schreeuwde ik het uit op de quad! WHOOHOOO, GO BOYS AND GIRLSSS!!
En kijk! Wauw! Aydin vond het prachtig! volle gewicht vooruit, lange tong die aan de zijkant van zijn bek eruit hangt en tegen zijn kop aan sloeg met elke nieuwe pas en duw naar voren, maar dat maakte hem niet uit. Hij kon lopen, hij maakte voor het eerst mee hoe het is om in een team te lopen, samen als 1, waar hij voor gebouwd is en wat hem in zijn genen zit om te doen; Mushen!

 

Aydin voelt zich steeds meer hier thuis. Komt ons vaak even een grote lebber over het gezicht brengen om vervolgens weer snel verder te gaan spelen met Takoda. Ook Lazul en Amaguq zijn dikke maatjes van hem geworden en spelen die vier heel veel met elkaar. Heerlijk achter elkaar aan rennen in de tuin, speelweide of met elkaar spelen in huis. Af en toe is het spelen met Apache en Nikhita ook heel leuk, maar die geeft Aydin liever onderdanige likjes over de bek heen om dan weer verder te spelen met de rest. 
Aydin vind het ook heerlijk om even een grote schoothond te zijn wanneer ze in de avond gezellig bij ons binnen zitten. Heerlijk even met het vrouwtje op de bank gekriebeld, geaaid en geknuffeld worden.  

We hebben nu al wat vaker getraind en Aydin is helemaal omgedoopt als sledehond. Zijn werklust is zeer groot. Hij werkt als een trein, vind het prachtig om te doen en het enige wat hij wilt doen is vooruit, doorlopen, vooruit en nog een keer blijven lopen.
Pauzes tijdens de trainingen dat vind hij iets minder, want tja hij wilt het liefst na wat gedronken te hebben gelijk weer gaan. Blijkt dat de pauze iets langer gaat duren dan zet Aydin het om het joelen, springen en op zijn teammaatjes hangen zoals je hieronder op de foto kan zien.

 'Hangjeugd'
Aydin bovenop Apache in een pauze tijdens een training.
Klein stukje verhard om door te gaan naar de volgende gedeelte van het Oosterbos.

 Dit is zeer zeker niet het laatste wat ik over Aydin en natuurlijk de andere kids ga schrijven. Er komen zeer leuke tijden van trainingen en wedstrijden aan waar ik uiteraard ook foto's van ga plaatsen. Dus houd de website in de gaten!